Na drie dagen uitrusten in Bogota zijn we fit om de reis te maken naar Salento! Nou, niet helemaal want de reis ging niet volledig zoals gepland.

Marlot en ik hebben altijd het lumineuze idee om iets te gaan drinken op de dag dat we gaan reizen. En met 'iets' bedoel ik niet dat het bij één biertje en één wijntje blijft. De hele dag drinken, nog even snel een bezoekje aan de lokale coiffeur en om half tien 's avonds door het busstation rennen om onze nachtbus te halen. Uiteindelijk hebben we alles gehaald, alleen hadden we de reistijd een beetje overschat: wij dachten dat de busreis 9uur zou duren maar dit was dus maar 6uur. In eerste instantie denk je dan goed nieuws, maar niet als je dan om 04.00 's nachts aankomt op een busstation ipv 07.00. De aansluitende bus vertrok pas om 05.30, we kwamen om 06.30 aan in Salento en de receptie van ons hostel ging pas open om 07.00. En als kers op de taart konden we pas inchecken om 15.00. We hadden geen enkele energie meer om een mooie wandeling door Salento te maken om het dorp te leren kennen en zodat de tijd sneller voorbij zou gaan. Iig, we hebben het overleefd en de volgende dag waren we weer fit voor onze wandeling door Valle de Cocora.

Valle de Cocora is een nationaal park vlakbij Salento dat bekend staat om haar palmbomen, de hoogste palmbomen ter wereld. Je kunt een wandeling maken van 14km door het park waarbij je prachtige uitzichten hebt over de palmbomen. Wederom maakten we een inschattingsfout want de wandeling was toch iets pittiger dan verwacht. Gelukkig maakte het uitzicht het meer dan goed en klaagde Marlot ook niet meer toen ze na de wandeling op de massagetafel lag!

Salento staat vooral bekend om haar koffie, dus wat is een bezoekje aan Salento nou waard zonder een bezoek aan een echte Colombiaanse finca! Samen met Maarten (een Nederlandse jongen die bij ons in hostel zit) en een Zweeds meisje, die we beiden tijdens de hike door Valle de Cocora hebben leren kennen, gaan we naar Finca Don Elias, een kleine koffieboerderij iets buiten Salento gelegen. Iets blijkt dus opnieuw íets verder dan verwacht te zijn, maar ach we mogen niet klagen. We krijgen inzicht in het hele proces van koffie maken, van zaadje tot aan de koffie, en uiteindelijk mogen we ook de koffie proeven. Daarnaast gaat Maarten oud&nieuw vieren in Rio (net als wij!) dus die zien we later ook weer terug!

Salento zelf is een schattig klein dorpje waar mensen nog in 4x4 jeeps rondrijden, mannen zelfgebreide poncho's dragen met bijpassende cowboyhoed op hun hoofd, vol met donkere kroegen waar de koffieplukkers bijkomen van een zware dag en zich volgooien met aguardiente (Colombiaanse likeur, soort ouzo, een echte aanrader zou ik zeggen). Één avond spreken we af met Kostas, de rasta-griek uit Bogota, en gaan we met een bont gezelschap wat drinken; Mexicanen, chilenen, colombianen, argentijnen een griek en twee hollanders.

Eigenlijk willen we langer blijven in Salento, maar de klok tikt en er is nog zoveel te zien in Colombia.