Palomino

In Medellin namen we het vliegtuig naar Santa Marta, helemaal in het Noorden van Colombia, waar we meteen de collectivo richting Palomino ingingen. Palomino is een klein dorpje 1,5 uur van Santa Marta. Bij aankomst werden we bijna uit de collectivo en op de motors gesleurd die klaar staan om toeristen, vooral backpackers, naar hun hostels te brengen. Wij vielen echter om van de honger en op aanraden van de motorrijders probeerden we een tentje aan de hoofdweg. Als echte backpackers dachten we dat we wel naar het hostel konden lopen en in lokale tentjes konden eten. De honger verging me echter bij het zien van de wc die uit een plastic pisbak voor mannen bestond, geen muren of deuren had, met uitzicht op de grill en de kok dus met uitzicht op mij. Bij het serveren van de borden was Berke zijn gezichtsuitdrukking genoeg om te weten dat dit de laatste keer zou zijn. Misschien toch wat minder avontuurlijk dan we dachten. Compleet bezweet en misselijk kwamen we wat later in ons hostel, Dreamer Hostel, aan. Palomino en dit hostel hadden we uitgekozen om een beetje uit te rusten en natuurlijk te tannen. De flinke hoogteverschillen in de weken ervoor zorgden er voor dat ik niet vooruit te branden was en berke was helemaal klaar met het depressieweer. Tijd voor zon!

Het dreamer hostel was ideaal; een zwembad, gelegen aan het strand, mooie kamers, eten en drinken op rekening en erg veel nederlanders. We vergaten bijna dat we aan het reizen waren, net een echte vakantie!

Met een iers/z-afrikaans koppel besloten we de volgende dag te gaan tuben; met een zwemband de rivier af. Voor het hostel kon je zwembanden huren en stonden jongens met motors klaar om je de berg op te rijden. Boven aangekomen was het nog een dik half uur hiken voor we bij de waterstroom kwamen. Onderweg kwamen we inheemse kindjes tegen die ons nieuwsgierig volgden en paarden die via de smalle paadjes op de steile bergen spullen vervoerden. Het water was een stuk kouder en donkerder dan verwacht maar er was toen geen weg meer terug. Buiten enkele paniekaanvalletjes, wanneer de groep ineens 100m verderop zat of een stroming je tussen de takken voer, was het een van mijn mooiste ervaringen. Heel bijzonder om in een zwemband in een rivier te drijven die door de jungle stroomt en na 3 uur in de Caribische zee uitmondt.

De dag erna wilde Berke heel erg graag naar Tayrona, een natuurpark waar je na 2,5 uur door de jungle hiken bij een prachtig strand komt. De gedachte alleen al om in 34 graden, 100% luchtvochtigheid in een muggenwalhala te moeten hiken maakte me al gek dus dat strand kon mij gestolen worden. Gelukkig gingen twee andere koppels wel en kon Berke zich bij hen aansluiten.

Ondanks dat de hike erg pittig was, heeft Berke het geweldig gehad. Het strand was adembenemend en door wat tijdgebrek hebben ze de tocht terug te paard gedaan wat het extra speciaal heeft gemaakt. Het was voor berke de eerste keer op een paard maar zoals op de foto's te zien staat het hem erg goed! Wellicht was het toch een beetje te veel van het goede en die avond werd berke helaas ziek. We besloten daarom Santa Marta over te slaan en zo snel mogelijk in Cartagena een hostel te zoeken met een goede airconditioning en een tv.