Na een paar dagen rust staat Albuquerque in de planning. We passeren Socorro, waar we tanken bij een tot diner omgebouwd voormalig treinstel en vervolgens via de oude Route 66 Albuquerque binnenrijden.
Helaas ligt Main Street bijna volledig open, zodat we niet langs de mooie oude diners en motels kunnen rijden, wel passeren we het motel waar we in 2009 tijdens onze fietstocht hebben gelogeerd en waar nu de nieuwe naam 'Whole Hog Cafe' op de gevel prijkt. De 'Daily Grind', het koffiehuis er vlakbij, bestaat niet meer.
We lunchen in de 'Standard Diner' een mooi gebouw uit de Route 66-tijd en gaan daarna een stukje cultuur opsnuiven in het Albuquerque Museum of Art and History. Een bijzonder mooi museum, met tentoonstellingen over de geschiedenis van de stad, maar ook over de films die in de buurt van de stad en in New Mexico zijn opgenomen.

We vinden een hotel in het noordelijk deel van de stad en eten s' avonds bij de plaatselijke Chinees, de 'Rising Star Chinese Eatery'. Na de maaltijd krijgen we de traditionele 'fortune cookies' en in het briefje wat erin zit staat bij mij
"not having a goal is more to be feared than not reaching one". Dat had het motto van 'USA 2017 part 1' kunnen zijn.

Midden in de nacht heeft Muriel honger, dus ik mag op expeditie naar de parkeerplaats om daar de snackbox uit de auto te halen. Als ik terugkom staan er een jongen en een meisje, beide met een grote rugzak om, bij de snack- en frisdrankautomaat. Die blijken beide 'out of order' dus ik laat ze een greep doen uit de snackbox.
Als ik bij terugkomst in de kamer Muriel vertel dat er nog heel laat gasten met rugzak inchecken helpt ze me uit de droom door vast te stellen dat het waarschijnlijk daklozen zijn. Invisible people.