Na de tempel reden we door in de heerlijke ge-airconditioneerde bus van Ketut richting het Buyanmeer. Het was druk op de weg (want suikerfeest vandaag en dan komen alle oorspronkelijke Balinese moslims, terug naar hun geboortegrond): dikke file en langzaam rijden. Wij maakten van de nood een deugd en deden achterin een klein tukje. Die jetlag en de warmte gaan ons niet in de koude kleren zitten, dus af en toe een beetje bijslapen/siësta houden bevalt ons goed. Plotseling draaide de auto een bocht om en gingen we van geasfalteerd over op zandweg met gaten. Lekker hobbelig dus. We werden allebei wakker uit onze soes-modus en Ketut vertelde ons dat hij ons een koffieplantage ging laten zien. We reden tussen enorme velden door met de meest uiteenlopende beplanting, rijst uiteraard (die er in 4 soorten is op Bali: witte rijst, zwarte rijst, rode rijst en kleefrijst), maar ook tomaten, maïs en kool (en misschien nog wel meer maar dat ben ik even vergeten, ik was net wakker). Aan het einde van de kilometerlange weg kwamen we in de toeristenfuik van de koffieplantage, maar dit was wel de leukste toeristenfuik waar we ooit ingelokt zijn. Een heel vriendelijk meisje leidde ons rond door bossen, bomen en planten, met koffiebonen, bananen, ananas, papaya, aardbeien, starfruit, vanillebonen, cacaobonen, kardemom, kaneel, citroengras, gember, kurkuma, kokosnoten en kruidnagel. Én, een civetkat! In een hokje. Ze maken daar namelijk ook de beroemde Luwak-koffie, gemaakt van koffiebonen die door een civetkat worden opgegeten en uitgepoept. Zodoende is de boon al gefermenteerd en heeft de koffie, uiteraard na schoongemaakt te zijn en ontdaan van buitenschil, een wat zurige, maar zachte smaak en bevat de koffie niet veel caffeïne meer. Er zijn dus boeren/boerinnen die elke dag de akkers afspeuren naar de poep van de civetkat. Dat kan dus ook.
Na de uiterst vriendelijke rondleiding over het prachtige gebied met al die bomen en struiken, kregen we een proeverij aangeboden van wel 12 soorten koffie en thee, (waaronder kokosthee, mijn lievelings...) echt overheerlijk! Dus na afloop kochten wij uiteraard wat in hun winkeltje. Het werd de duurste koffie die we ooit kochten.
Maar we waren wel meteen wakker voor het vervolg van de rit.