Het is eigenlijk niet helemaal duidelijk hoe ik in Eloy ben beland. Ik had in ieder geval weinig zin om 3 weken in een grote stad als Phoenix te bivakkeren, achteraf een goede keuze.
Het zal iets te maken hebben gehad met de Internet-zoekterm 'cheap motel close to Phoenix'. En inderdaad, het Motel 6 in Eloy aan de weg met de klinkende naam '4965 S Sunland Gin Rd' bleek niet duur. Het lag alleen niet in Eloy zelf, dat bleek een gehucht een paar kilometer van het motel af.

Het motel lag op een kruising van een paar drukke snelwegen, een ideale plaats voor een tankstation plus eetgelegenheid en, inderdaad, een motel. Ik werd er warm ontvangen door Amy, de manager van het hotel, die met begroette met een 'Hi hon, how are you'.
Omdat ik geen idee had over mijn verdere reisplannen boekte ik de kamer voor 2 dagen, in ieder geval genoeg om kleren en andere spullen te kopen voordat ik weer verder zou reizen.
Kamer 131 was schoon en ruim en de fietsdoos mocht binnen staan, want die nam ondanks het gegeven dat de Dodge Caravan met zijn 7 zitplaatsen een zee van ruimte bood toch redelijk veel plaats in.

De eerste dagen gingen voorbij met regelmatige bezoeken aan de vele winkels in Casa Grande, een stadje een aantal mijlen ten noorden van Eloy, die voornamelijk leken te bestaan uit talloze malls, eetgelegenheden en supermarkten. Omdat ik behalve mijn fietstenue en 1 korte loopbroek geen andere kleren had, werd eerst de Walmart bezocht en de winkelkar tot de nok gevuld met spijkerbroeken, ondergoed, sokken, een paar gymschoenen, toiletartikelen en alles wat ik verder dacht nodig te hebben.

De eerste 2 avonden at ik bij de 'Golden 9', een door een Mexicaanse familie gerund familierestaurant. Helaas was de keuze voor wat betreft vegetarische gerechten bijzonder beperkt en na tweemaal een soort salade te hebben genuttigd waar de olie en azijn vanaf droop, hield ik het verder maar op een 'Modelo Negro', een soort donker bier. Voor het gemak rekende de waitress na de eerste avonden standaard maar gelijk 2 flesjes af, dat scheelde weer heen-en-weer lopen.

In de loop van de week overdacht ik mijn mogelijkheden; doorrijden richting het zuiden naar Tucson en de Mexicaanse grens, alvast een soort 'recon' doen voor de gezamenlijke vakantie met Muriel en Rien of terug in de richting van Phoenix. Maar al met al werd al snel duidelijk dat 3 weken rondreizen een fikse wissel zou trekken op de toch al door alle medische en andere kosten geplunderde vakantiespaarpot.
En daarbij was ik verre van fit, had moeite met concentreren en vertoonde de linkerschouder inmiddels alle kleuren van de regenboog en was nauwelijks te gebruiken.

Na enig overleg met Amy bleek het hotel ook te voorzien in een 'weekly rate', voor een bedrag waar je waarschijnlijk nergens anders in Arizona terecht kon. Dus maar een weekje bijgeboekt.