In Cottonwood checken we in bij het Pines Motel, qua logement de topper van deze reis. De eigenaar is tevens makelaar en fotograaf en we kopen ook gelijk een van zijn in het kantoor geëxposeerde werkjes.
We besluiten om hier te blijven totdat we terugreizen naar Eloy. Er is genoeg te doen en te zien in de omgeving en ik heb al met een half oog gezien dat er op loopafstand een sportschool, Snap Fitness, is gevestigd.

Na het inchecken rijden we een rondje door de omgeving, passeren een paar grote gevangenissen ('don't pick up hitchhikers') en slaan wat etenswaar in bij Safeways, omdat Muriel nog altijd van mening is dat je geld kunt besparen door zelf af en toe een maaltijd te bereiden. Gezien het bestedingspatroon van deze vakantie een druppel op een gloeiende plaat, maar goed.
Ik sneak na de middag even weg richting de sportschool en krijg een pasje van de eigenaresse (die me steevast met 'brother' aanspreekt) zodat ik ook de komende dagen mijn gang kan gaan.

Als we 's avonds op weg gaan naar het Thaise restaurant sla ik bij het oversteken van de voor het gemak gelijk linksaf over de doorgetrokken streep (wat niet mag) en prompt krijgen we een politieauto achter ons aan.
En jawel, het stopteken gaat omhoog en we worden naar een parkeerplaats gedirigeerd. Met Muriel en Rien al lichtelijk in de paniekstand komt de politieagent naar de auto, meldt mij dat ik stout ben geweest (slap on the wrist) en we mogen weer door. Gered door mijn natuurlijk toneelspeeltalent vervolgen we onze weg.

We besluiten de volgende dag naar Jerome te gaan, een oud mijnwerkerstadje vlak in de buurt.

Als we terugkomen bij het motel duiken Rien en ik nog even het zwembadje in om af te koelen en raken we op weg naar de motelkamer in gesprek met een Nederlandse vrouw die 20 jaar geleden naar de USA is verhuisd.