Bij aankomst in Phoenix gaan Rien en Muriel vast richting de incheckbalie met mijn fiets en bagage en breng ik de auto terug naar Alamo. Als ik terugkom met de shuttlebus is alles al ingecheckt en begint het gebruikelijke wachten tot we kunnen vertrekken. Aangekomen in Detroit, onze overstap, besluiten we nog wat te eten, maar we vergissen ons een beetje in de beschikbare tijd, zodat we onze borden 'fish & chips' half-opgegeten moeten laten staan en in straf tempo richting de gate moeten hollen.
De vlucht is zoals gebruikelijk lang en zonder al teveel ergernissen en na een half dagje vliegen zetten we weer voet op Nederlandse bodem. Het ophalen van de auto verloopt zonder problemen, de fiets moet nog verder worden gedemonteerd om in Rien's four wheeldrive te passen en na een uurtje of anderhalf sturen staan we weer bij de Texelse boot. Voor Muriel wordt de spanning om haar 'baby' (Bobbie) in haar armen te kunnen sluiten bijna teveel en het is dan ook een ontroerende hereniging.