De volgende dag passeren we Animas, een stipje op de kaart waar we tanken, wat snacks inslaan en Rien een boek koopt over paarden, geschreven door een local.

Hierna zetten we koers naar Hachita, waar ik de vanuit Banff naar Jefferey Sharp vooruitgestuurde spullen wil oppikken. Ik had hem gisteren al gemaild, dus hopelijk is hij thuis.
Na enig zoeken vinden we zijn onderkomen, een soort bungalow midden in de totale leegte, en als we het terrein oprijden komt hij al naar buiten lopen met mijn tas en handschoenen.
Ik had gehoopt hem als bijna-gefinishte Great Divide-rijder te ontmoeten, dus als ik uit de auto stapt voel ik eens temeer het mislukken de Great Divide MTB-tocht.
Jefferey geeft als tip mee dat er nu ook een Noorse vliegtuigmaatschappij is die vanuit Mexico, net over de grens, een verbinding onderhoudt met Amsterdam. Goed om even te onthouden. Dat scheelt een heleboel geregel, want in de aanloop naar de race was het terugkomen vanaf de finish naar Phoenix wel 'een dingetje'.

Als Jefferey's huis in de achteruitkijkspiegel verdwijnt probeer ik me voor te stellen hoe het moet zijn om in dit laatste stuk van de Tour Divide zijn huis te passeren en hem te kunnen melden dat hij je over een paar uur uit Antelope Wells kan komen ophalen, het eindpunt van de route, zo'n 80 kilometer hier vandaan.

Terug op de asfaltweg probeer ik in te schatten waar de offroad-weg naar de finish loopt, maar oriëntatie-gestoord als ik ben kan ik deze niet vinden. Net voordat we Jefferey verlieten vroeg ik hem nog of hij deelnemers wel eens terugziet. "Most of them pass here every two years", was zijn antwoord.

Op weg naar Truth or Consequenses in New Mexico passeren we Silver City, een alleraardigst artiesten- en universiteitsstadje, waar we in een koffieshop de Tranquilbuzz wat eco-verantwoord eten naar binnen werken.